სვანი

თეთრის სიყვარული მთას შეჰყვარებოდა,

ცის სიყვარული კლდეს შეჰყვარებოდა,

სიმაღლის სიყვარული სულს შეჰყვარებოდა,

სიცოცხლის სიყვარული სვანს შეჰყვარებოდა..



ზეცად აწვდენილი, მთა-გორას აჭედილი,

ნისლში გახვეული , ეს ის სვანეთია..

ჩემს სულს შემოჭრილი, გულში ჩატყორცნილი,

ველად გადაჭრილი, სისხლით ნავლებია...



აქ ხომ კლდის წვერით ნათდება ზეცა,

აქ ხომ მზეს მთვარე უსწორებს ზეწარს,

ჰორიზონტს ჩანან კოშკები წყებად,

ზღაპარს გვიამბობს ენგური ლექსად..



მე ვარ ამაყი და თითქოს მთვრალი,

ამ სიდიადის შემყურე სვანი..

ზეციდან ისმის ანგელოზთ ქნარი,

დღეგრძელი იყოს სვანების გვარი...



ე.ფანგანი 26.11.2011. თბილისი